آفتابت
که فروغ رخ زرتشت در آن گل کرده ست
آسمانت
که ز خمخانه حافظ قدحی آورده ست
کوهسارت
که بر آن همت فردوسی پر گسترده ست
بوستانت
کز نسیم نفس سعدی جان پرورده ست
هم زبانان من اند.
مردم خوب تو،این دل به تو پرداختگان
سر و جان باختگان،غیر تو نشناختگان
پیش شمشیر بلا
قد برافراختگان،سینه سپر ساختگان
مهربانان من اند.
نفسم را
پر پرواز از توست
به دماوند سوگند که گر بگشایند
بندم از بند ببینند که:
آواز از توست!
همه اجزایم با مهر تو آمیخته است
همه ذراتم با جان تو آمیخته باد
خون پاکم که در آن عشق تو می جوشد و بس
تا تو آزاد بمانی
به زمین ریخته باد!
