عاشقانه های گودزیلا

دفتر عمر مرا?

با وجود تو شکوهی دیگر?

رونقی دیگر هست

می توانی تو به من?

زندگانی بخشی?

یا بگیری از من?

آنچه را می بخشی.

سر می رود

گل از سبد

عطر از گل

باد از عطر

چنان که تصویر از آیینه

و زیبایی تو

از چشم من.

تو چون لبخندی هستی

که بر هر دیواری نقش بسته

یا چون کلامی هستی

که ناآمدگان

خواهند گفت.

من با امید مهر تو پیوسته زیستم

بعد از تو؟

           - این مباد

           - که بعد از تو نیستم

بعد از تو آفتاب سیاه است

دیگر مرا به خلوت خاص تو راه نیست

بعد از تو ?

در آسمان زندگیم مهر و ماه نیست.

این عشق ماندنی

این شعر بودنی

این لحظه های با تو نشستنی

سرودنی نیست

این لحظه های ناب

در لحظه های بی خودی و مستی

شعر بلند حافظ

از تو شنیدنی است.

×

این سر

- نه مست باده ?

این سر که مست

مست دو چشم سیاه توست

اینک به خاک پای تو می سایم

کاین سر به خاک پای تو با شوق ستودنی ست ...

خرمن زلف من کجا؟ شاخه یاسمن کجا؟

قهر ز من چه می کنی ? بهر تو همچو من کجا؟

صحبت باغ را مکن پیش بهشت روی من

سبزه ی عارضم کجا؟ خرّمی چمن کجا؟

لاله و من چه نسبتی؟ ساغر او ز می تهی

ساق فریب زن کجا؟ ساقی سیمتن کجا؟

غنچه دهان بسته یی ? پیش لب شکفته ام

گرمی بوسه ام کجا؟ سردی آن دهن کجا؟

نرگس و دیدگان من؟ وای از این ستمگری

در نگهم ترانه ها ? در نگهش سخن کجا؟

بر سر و سینه ام مکش دست که خسته می شود!

نرمی پیکرم کجا؟ خرمن نسترن کجا؟

این همه هیچ ? بهر تو ? یار ز خود گذشته یی

دوستی ِ تو خواسته ? دشمن خویشتن کجا؟

می روی و خطاست این ? شیوه ی نابجاست این

قهر ز من چه می کنی؟ بهر تو همچو من کجا؟

نام اثر : "ساق ِ فریبزن"

برگرفته از کتاب " نگاره گلگون " سیمین بهبهانی

به جـان ? جـوشم که جـویای ِ تـو بـاشم

خـَسی بـر مـوج ِ دریای ِ تـو بـاشم

تـمـام آرزوهـای منـی ? کـاش ?

یـکی از آرزوهـای ِ تـو بـاشم

در عکس ِ چشمان ِ تو

خواب های من پیداست

در شبیه پوست من

شب ها

چیزی شبیه ِ خواب های تو می چرخد

هر شب به خواب هایم بیا

تا عکس مان هی به هم شبیه تر شود.